#15 Korona w mroku - Sarah J. Maas

Tytuł: Korona w mroku
Autor: Sarah J. Maas
Cykl: Szklany Tron (Tom 2)
Data wydania: 2 kwietnia 2014
Ilość stron: 532
Ocena: 5/6 

   Długo zastanawiałam się w jaki sposób napisać, jak zacząć recenzję Korony w mroku, aby napisać to w ciekawy sposób i jednocześnie wam za dużo nie zdradzić. I muszę przyznać, że postawiłam sobie trudne zadanie. Czytając opis z tyłu książki, stwierdziłam jednak, że nawet autor/wydawca nie zadali sobie wystarczająco wiele trudu, by wam czegoś nie zaspoilerować. Dlatego też napisze wam tak: następny akapit to krótki opis drugiego tomu, który moim zdaniem będzie zawierał parę spoilerów, a że ja mam w zwyczaju pisać go w oparciu o to co znajduje się z tyłu książki, to i one tutaj będą nieuniknione. Jeśli nie chcecie psuć sobie frajdy, bo nie czytaliście jeszcze pierwszego tomu, to proponuje wam przejść do kolejnego akapitu, pomijając ten z opisem. Tam będzie już tylko moja opinia na temat tej książki i będzie ona całkowicie dla was bezpieczna. (Mam też nadzieję, że również ciekawa). Żeby dać wam chwilę, zrobię tutaj małą przerwę w tekście, a wy zastanówcie się od którego akapitu zaczniecie czytać dalej (bo będziecie kontynuować, prawda?).

   Celaena po zdobyciu tytułu Królewskiej Obrończyni nadal mieszka w pałacu, a jej życie teraz jest o niebo łatwiejsze. Dzięki zapłacie za wykonane zadania, jakie powierza jej król, Celaena może sobie pozwolić na odrobinę luksusu i często wybiera się na zakupy. Jej z pozoru wygodne życie, wiąże się jednak z pewnymi zobowiązaniami. Wszystkie poczynania młodej zabójczyni są owiane tajemnicami, gdyż nie jest ona do końca szczera względem króla i swoich przyjaciół. W najnowszej misji młoda zabójczyni ma załatwić pewnego człowieka, podejrzanego o spisek względem królestwa. Problem pojawia się wtedy gdy tym człowiekiem okazuje się dawny znajomy Celaeny z Twierdzy Zabójców. Czy mężczyzna znany z uwodzenia każdej napotkanej kobiety, naprawdę zamieszany jest z spisek przeciwko państwu? Czy przez wzgląd na stare czasy ocena sytuacji będzie łatwiejsza? Dziewczyna będzie miała nie lada wyzwanie oceniając, która ze stron mówi prawdę. Dodatkowo Oko Eleny, wiszące na jej szyi świeci się coraz częściej, co zwiastuje, że coś nadchodzi i nie koniecznie coś dobrego. 

   Muszę wam powiedzieć, że kontynuacja autorce się udała. Książka jest dobra, chociaż ja i tak pokręcę wam nosem w kilku sprawach, ale o tym za chwilę. Często sięgamy po kolejne tomy w obawie, że już nie przeczytamy czegoś tak cudownego jak w pierwszej części. Wielu autorów przechodzi wówczas kryzys, ale nie mogę tego powiedzieć o tej pozycji. Pani Mass się rozpędza i z każdą przeczytaną stroną odkrywamy nowe tajemnice, które generują nowe zapytania i kolejne niewiadome. W tym tomie autorka trochę więcej skupiła się na przeszłości Celaeny i Chaola, co moim zdaniem zbliża czytelnika z bohaterami. Mogąc lepiej ich poznać, w pewien sposób możemy starać się zrozumieć dlaczego dzisiaj są takimi osobami jakimi są. W pewien sposób zacieśniają się między nami więzi, co sprawia, że jeszcze bardziej zaczynasz lubić bohaterów. Szczególnie dobrze zabieg ten wyszedł w przypadku kapitana gwardii, gdyż możemy zrozumieć, dlaczego postępuje on tak, a nie inaczej. Będąc już przy Chaolu nie mogę nie wspomnieć, o tym jaki opiekuńczy i troskliwy z niego chłopak, no do rany przyłóż. Cieszę się ogromnie, że w tym tomie autorka poświęciła mu więcej czasu. Ja osobiście wolę jego niż Doriana, gdyż książe przez większość czasu mnie irytował i zwyczajnie nudził. Mam nadzieję, że autorka zrobi z nim coś w kolejnych częściach, bo jeśli nadal pozostanie taki bez wyrazu to jak dla mnie równie dobrze mogłoby go tam nie być. Wracając jednak to głównej bohaterki mam tutaj małe rozdwojenie jaźni. Z jednej strony wciąż mamy do czynienia z groźną zabójczynią, która pomimo swoich krętactw względem króla, nadal pamięta jak władać bronią. W sytuacji kiedy jest do tego zmuszona, potrafi przelać krew. Z drugiej zaś strony w większej części całej książki Celaena traci swoja zadziorność i tą swoja siłę. Zakochana po uszy, czasem daje się łatwo podejść i nie zawsze jest już taka czujna. Zapewne zabieg ten zastosowano, aby ukazać ją jako zwykłą nastolatkę, która w wolnej chwili kupuje sukienki, stroi się na bale, czuje motyle w brzuchu oraz zamyka się w bibliotece czytając książki. Ja rozumiem, że to dodaje głównej bohaterce normalności, ale pisałam to przy pierwszej części i napisze po raz kolejny: brakuje mi tutaj większej ilości scen z bycia tą zabójczynią właśnie. Wyobrażałam ją sobie jako twardą i siejącą strach kobietę, a tymczasem mam wrażenie, że przez cały czas skryta jest ona pod maską. Oczywiście to tylko takie moje małe minusy (możecie to uznać za czepianie się) i na nich zakończę. I sama już nie wiem co wpływa na moją pozytywną oceną, ale polubiłam ją jeszcze bardziej. Być może to ta jej zdolność to zmiany osobowości w zależności od sytuacji jest tak urzekająca. 

   Akcja powieści to jej główny atut. Autorka ma głowę pełną pomysłów, stworzyła porywający i magiczny świat, który jak raz złapie cię w swoje ramiona to już nie wypuści. Składam pokłony za pomysł i wykonanie. Przemyślana, szybka i z nagłymi zwrotami akcja. Przy takim stylu pisania nie miałam prawa się nudzić, bo uwierzcie mi dzieje się naprawdę dużo. Ja jestem oczarowana książką i bohaterami, którzy mimo małych wad skradli moje serce. Jest jeszcze jedna rzecz którą muszę pochwalić. Całość przedstawionej historii ma jakiś sens i pewną logikę. Wszelkie wydarzenie są częścią większej całości, a autorka w doskonały sposób dawkuje nam poznawanie jej świata. Myślę, że przy takiej ilości wątków i spraw łatwo się pogubić, a co gorsza stracić logiczną całość. Pani Mass póki co daje radę. Jeśli chodzi o wątki miłosne to tutaj mogłabym autorkę trochę zdzielić po łapach, bo nie lubię takiego skakania z jednego kwiatka na drugi. Jeśli w dalszych tomach nadal będzie praktykowała ten zabieg, to naprawdę zasłuży sobie u mnie na ogromnego minusa. W całościowej ocenie książka jest dobra. Jest ona pełna tajemnic i nowych niewyjaśnionych wątków co sprawia, że czytelnik będzie chciał dalej zgłębiać świat Celaeny i jej przyjaciół. Ja z pewnością sięgnę po kolejny tom, gdyż moment w jakim mi przerwano czytanie uhg... koniecznie muszę wiedzieć co dalej! Magiczna, wyjątkowa, wciągająca taka jest druga część serii Szklany Tron. 

A wy kochani czytaliście? Jakie są wasze wrażenia? A może macie dopiero  zamiar po nią sięgnąć? Koniecznie dajcie mi znać.

Gdyby ktoś chciał powrócić do recenzji pierwszego tomu, to zapraszam:
Szklany Tron - Tom 1.