#14 - Ps. Kocham Cię - Cecelia Ahern

Tytuł: Ps Kocham Cię
Autor: Cecelia Ahern
Cykl:-
Data wydania: 8 lipca 2015
Ilość stron: 512
Ocena: 4/6 

   Miłość to potężne uczucie. Może uczynić twoje życie rajem na ziemi lub zamienić je w piekło. Miłość przynosi nam radość, śmiech, szczęście, ale też smutek, łzy i rozpacz. Dawkowana w odpowiedni sposób nie jest groźna, kiedy jednak zażyjesz jej zbyt dużo możesz się nią zachłysnąć. Jeśli dasz się jej pochłonąć tak bardzo, że tylko ona jest twoim motorem do życia, pewnego dnia może się okazać dla ciebie zgubna. Gdybyś ty, drogi czytelniku, pokochał drugiego człowieka tak mocno jak nic innego na świecie, to jak poradziłbyś sobie w życiu, kiedy pewnego dnia okazałoby się, że tej osoby już nie ma? Czy odnalazłbyś w sobie chęć do życia? Czy znalazłbyś powód aby rano wstać z łóżka? Czy życie miałoby jeszcze jakiś sens?

   Holly i Gerry to para jak z bajki. Odnaleźli w sobie bratnie dusze, najlepszego przyjaciela, wspaniałego kochanka i partnera z którym chcą iść przez trudy życia. Miłość wypełnia ich wspólną drogę i wydaje się, że mają już wszystko co ich uszczęśliwia. Oboje znają się tak dobrze, że mogą kończyć za siebie własne myśli, nie potrafią się długo na siebie gniewać, a ich kłótnie choć ostre, przepełnione są miłością i humorem. Pewnego dnia ich sielanka się kończy gdyż Gerry... umiera. Załamana Holly nie może się pozbierać, ponieważ tak boleśnie odczuwa stratę męża. Jej życie straciło sens, rozsypało się w drobny mak i nie ma takiej siły, która mogłaby te kawałeczki poskładać w całość. Kiedy wydaje się, że nie stanie się nic co mogłoby to zmienić, nieoczekiwanie w dniu trzydziestych urodzin Holly, jej mąż Gerry znów pojawia się w jej życiu. Wszystko to za sprawą listów od niego, które mają nauczyć Holly jak żyć od nowa bez męża u boku.

   Książkę Cecelii czyta się dość szybko i nim na dobre ją zaczniesz okazuje się, że nieubłaganie zbliżasz się do końca. Ja spędziłam z tą książką miły wieczór i wciąż analizuję to jakie emocje we mnie buzują. Większość książek po które sięgamy, zazwyczaj kończy się happy endem i każdy z nas dopowiada sobie "żyli długo i szczęśliwie". A co w momencie kiedy to szczęście zostaje zabrane? Autorka w swojej książce wykreowała według mnie bardzo realną główną bohaterkę, gdyż wszystko począwszy od zachowania przez decyzje, które podejmowała były dla mnie jak najbardziej zrozumiałe. Ogromny ból, tęsknota i smutek zdominowały życie Holly, ale czy nie dzieje się tak samo w realnym życiu. Różnica tkwi tylko w tym jak szybko sobie z tym poradzimy. Ps kocham Cię to nie jest naciągana historia, wręcz przeciwnie przedstawia trudy życia po utracie kogoś bliskiego. Według mnie autorka podjęła się dość trudnego tematu, ale całkowicie go udźwignęła. Mało tego daje nadzieję, że życie toczy się dalej i mimo wszystkiego co nas w życiu spotyka z pomocą najbliższych nam osób, czy to rodziny czy też przyjaciół, jesteśmy sobie w stanie z tym poradzić. Najważniejsze przesłanie, jakie trafiło do mnie podczas czytania tej książki, to fakt by mieć w życiu jakiś cel i do niego dążyć. W przypadku naszej bohaterki, celem było spełnianie kolejnych zadań jakie przekazywał jej Gerry w listach. Dzięki nim główna bohaterka miała siłę i motywację, aby rano wstać z łóżka. Ja zaś wzruszałam się wielokrotnie, poruszona troską o drugiego człowieka nawet po śmierci i przekonałam się, że żaden człowiek nie powinien być sam. Obecność innych osób w naszym życiu uskrzydla i motywuje nas do działania. Książka ta zawiera w sobie również elementy humorystyczne i ja osobiście miałam takie dwa momenty, kiedy śmiałam się głośno nie mogąc się powstrzymać (ma to związek z pewnym filmem dokumentalnym, nakręconym przez brata Holly, więcej jednak zdradzić nie mogę).

   Przyznaję, że szukałam czegoś co pokaże mi, że mimo ogromnej straty jakiej nieraz doświadczamy, życie toczy się dalej. Chciałam przeczytać coś co da mi wiarę w to, że życie nie kończy się w momencie naszej największej słabości. Po książkę pani Ahren postanowiłam sięgnąć dopiero wtedy, kiedy jednego wieczoru obejrzałam film. Historia wciągnęła mnie od pierwszych stron, gdyż znalazłam to czego szukałam. Po raz kolejny natrafiam na książkę, która wspaniale ukazuje nam ile dobrego możemy czerpać z życia pomimo dużej straty. Autorka dała mi cudowną, wzruszająca historię, która urzekła mnie głównie swoją prawdziwością, cudownym przekazem oraz emocjami które we mnie wywołała i tym w jaki sposób zostały tutaj ukazane (nie tylko te szczęśliwe, ale i też te smutne). Wiem, że to banalna historia, i ewentualnie mogę się przyczepić, że być może brak jest w tej książce większego efektu zaskoczenia. To po prostu jest normalna opowieść, niczym aż tak szczególnym się nie wyróżnia. Nie ma tutaj efektu "łał", po którym twój mózg osiągnie stadium ekstazy. Uważam jednak, że ma ona w sobie coś magicznego i wzruszającego. Ja po tej lekturze byłam zadowolona i zapewne niejednemu z was łezka w oku się zakręci.

A wy kochani czytaliście? Jakie są wasze wrażenia? A może macie dopiero  zamiar po nią sięgnąć? Koniecznie dajcie mi znać.